Dag 7 - Toerisme en talen

Laat ik eerst nog even vertellen over gisteravond, want dat is zeker de moeite van het vermelden waard!
We hebben gewandeld door het bos (in het donker) en zijn daarna bovenop een berg bij een kampvuur gaan zitten. De wandeling was op sneeuwschoenen (en in een lelijk, maar heel warm pak). Tijdens de wandeling vertelde de gids over de geschiedenis van Finland en rond het kampvuur vertelde hij over de cultuur in Finland. (Laat dat nou net heel goed uitkomen voor mijn onderzoek!) We hebben ook een aantal dingen gedaan die typisch Fins zijn of uit de Finse traditie stammen. Eén van die dingen was een nieuwjaarstraditie om je toekomst te voorspellen. Het was de bedoeling dat je een (mini)hoefijzer in het vuur liet smelten om vervolgens de lepel in één keer om te kieperen in een bak koud water. De vorm die het hoefijzer dan aanneemt voorspelt je toekomst. Belangrijk is alleen dat je niet naar het stuk metaal zelf kijkt. Je moet hem in het licht van een kaars houden en dan naar de schaduw op de muur kijken. Deze schaduw vertelt iets over je toekomst. Dat is echt super leuk om te doen!
Tijdens de wandeling heb ik kennis gemaakt met twee Duitse vrouwen die samen op pad waren, helaas vertrokken zij vandaag al, maar vanmiddag heb ik ze ook nog even gesproken. Naast dat ze heel gezellig waren, was het ook heel fijn om even Duits te kunnen praten. Dat klinkt heel gek, maar na al dat Engels is het een verademing om Duits te spreken.

Over talen gesproken.. Vanmiddag besefte ik me dat ik al bijna een week geen Nederlands meer spreek. Ik schrijf en typ wel dingen in het Nederlands, maar spreek de woorden niet echt uit (aangezien er toch niemand naar luistert). Toen ik vanmiddag gevraagd werd om de leerlingen in het Nederlands tot tien te leren tellen moest ik toch even hard nadenken hoe dat ook alweer moet. Dat was een hele rare gewaarwording. Door al dat Engels (en gister en vandaag dan Duits) zijn dat de overheersende talen in mijn hoofd momenteel. Soms denk ik zelfs dingen in het Engels (gadsie, dat kan niet!). Wanneer je dan iets in het Nederlands moet zeggen, moet je toch ineens een stuk dieper graven. Dat voelt heel gek.

Ik werd gevraagd om de leerlingen in het Nederlands tot tien te leren tellen omdat ik ze iets aan het leren was over Nederland. Ik leerde een groep van de 9th grade iets over de geschiedenis en de cultuur van Nederland waarna de leerkracht vroeg of ik ze ook in het Nederlands kon leren tellen. Zij gingen me vervolgens ook in het Fins leren tellen, maar dat is moeilijk! Ik hoop dat ik het kan onthouden..
De les was tijdens een les Duits (dat is in Finland een keuzevak) en het was heel gezellig. De leerlingen stonden overal voor open en vonden die Nederlandse studente maar wat interessant. Daardoor hing er een gezellige sfeer en heb ik de leerlingen heel veel kunnen vertellen.
Na de les heb ik nog met KiVa-docenten gesproken. Dit was vorige week al afgesproken omdat ze geïnteresseerd waren in het concept van 'Over de streep'. Naarmate ik meer over KiVa te weten kom, vind ik het programma steeds beter. De basis zit heel goed in elkaar waardoor de fundering van het programma staat als een huis. Dit is dan ook de kracht van KiVa. Ze gaan uit van de leerling en lossen in principe alles op zonder te straffen. Dat is heel bijzonder omdat je bij pestgedrag al gauw geneigd bent een schuldige aan te wijzen en deze te straffen. Nu ik heb gezien hoe KiVa werkt ben ik me bewust van de fout die je daarmee maakt. Waarschijnlijk is dat dan ook de kracht van KiVa; de problemen oplossen mét de leerling in plaats van bóven de leerling te staan.

Als laatste heb ik een les bijgewoond van 1st grade (in Nederland groep 3). Dit was een godsdienstles en het bijzondere is dat de ouders mogen kiezen of de leerling hierbij aanwezig is of niet. Zo waren er uit de klas waar ik vandaag was 2 leerlingen een andere les aan het volgen omdat ze niet bij de godsdienstles aanwezig wilden/ mochten zijn.
Ook bijzonder is dat in Finland alle 1st - 6th grade klassen een klassenassistent hebben. In Nederland is dit allang wegbezuinigd, maar hier in Finland is heel duidelijk te zien wat de meerwaarde kan zijn van zo'n klassenassistent. En nee, dat is niet alleen om het makkelijker te maken voor de leerkracht. Er wordt hier voornamelijk gekeken naar de behoefte van de leerling. Zo kan het zijn dat er bij de ene les één klassenassistent is en dat er bij de andere les drie zijn.
Ik zou nog heel veel over de school en KiVa kunnen vertellen, maar daar ga ik jullie niet mee lastig vallen. Dan wordt dit verslagje wel heel erg lang ;-)

Na mijn bezoek aan de KiVa-school ben ik nog een keer op zoek gegaan naar Santa Sport. Dit keer kon ik het gelukkig wel vinden.
Santa Sport viel mij een beetje tegen (ik geloof dat dit het eerste is wat me tegenvalt in Finland). Naar mijn mening is het een lelijk gebouw.
Van binnen is het wel mooi, maar het is voornamelijk heel praktisch. Dat geeft niet, maar Santa Sport wordt door de Finnen een toeristische trekpleister genoemd. Bij een toeristische trekpleister denk ik aan iets heel bijzonders, niet aan een (doodnormale) grote sporthal..

Zodra ik terug liep van Santa Sport was de zon al bijna onder. Toeristen fotograferen meestal zonsondergangen, dus ik besloot ook even toeristisch te doen (de rest van de dag heb ik me best Fins gedragen). Het resultaat kan je hieronder bij de foto's zien.