Dag 8 - Een echte Fin

Al een poosje zit ik me te verbazen over het feit dat dit dag 8 is terwijl ik er pas een week ben (en een week heeft zeven dagen!), maar goed. Dat doet er verder niet toe. Ik heb vandaag een drukke dag gehad dus heb ook veel te vertellen. Hopelijk wordt het verslagje niet te lang (anders hebben jullie pech, dan moet je veel lezen).

Mijn dag begon vanmorgen op de universiteit van Lapland. Hier werd ik rondgeleid, kreeg ik uitleg over de opleiding tot leerkracht in Finland en heb ik met studenten gesproken.
In Finland moet je na de 9th grade eerst naar de 'High School'. Deze duurt drie jaar (eigenlijk 2,5 jaar, maar met dat halve jaartje kan je niets). Na de 'High School' mag je naar de universiteit. Om de opleiding tot leerkracht te volgen moet je eerst een toelatingsexamen doen. Wanneer je dit toelatingsexamen hebt gehaald krijg je een interviewronde en zodra je daar doorheen bent word je toegelaten. In totaal laten ze 72 nieuwe studenten per jaar toe (waarom 72 weet ik ook niet, ik vind het een maf aantal).
Zodra je bent toegelaten tot de universiteit volg je een opleiding die in totaal vijf jaar duurt. Eerst heb je de bachelor (3 jaar), daarna de master (2 jaar). Om voor de klas te mogen staan, moet je de volle vijf jaar volgen.
Stel dat je afgestudeerd bent, dan mag je lesgeven aan 1st - 6th grade. Wanneer je (ook) les wil geven aan 7th - 9th grade moet je nog 1 tot 3 jaar extra studeren (afhankelijk van welk vak en welke functie).
In Finland moet je dus minimaal 8 jaar (High School + Universiteit) studeren om een leerkracht te mogen worden, dat is bizar lang! Toen ik me dat realiseerde moest ik denken aan de studie geneeskunde in Nederland. Daar is het qua studietijd wel een beetje mee te vergelijken denk ik...
In het eerste jaar aan de universiteit loop je een kijkstage van twee weken. In het tweede jaar loop je drie weken stage, in het derde jaar twee weken en in het vierde en vijfde jaar vier weken. De Finse studenten vinden dat ze heel veel stage lopen, maar als je het vergelijkt met Nederland dan is dit niets..
Naast de universiteit zit een school gevestigd, op deze school lopen de studenten stage. Ze lopen hun stage dus allemaal (altijd) op dezelfde school. Dit is in principe geen probleem omdat in Finland alle scholen hetzelfde zijn (de verschillende soorten basisscholen die wij in Nederland hebben kennen ze daar niet), maar het lijkt me best raar om altijd op dezelfde school te 'oefenen'.

Na mijn bezoek aan de universiteit ben ik gaan kijken bij 'Fun on Ice'. Dat is een soort ijsspeeltuin. Er ligt een ijsbaan waarop je ook ijssporten (heet dat zo?) kan beoefenen en daarnaast is een speeltuin die helemaal op het ijs staat. Dat ziet er heel leuk uit. Wel lijkt het me een beetje gevaarlijk omdat je veel sneller onderuit gaat... Al zijn de Finnen natuurlijk wel gewend aan een beetje ijs. Misschien dat het voor hun minder gevaarlijk is dan voor de buitenlanders :-)

Vervolgens heb ik een paar kaarten op de post gedaan; er zijn vier gelukkigen die al een kaart krijgen. (Van de rest wist ik het adres niet uit mijn hoofd.. Inmiddels staan de adressen erop, dus die ga ik morgen posten.) Tijdens mijn wandeling ontdekte ik dat ze iets aan het opbouwen waren op het plein. Dat bleek een kwestie van op het juiste moment op de juiste plek te zijn, want ze gingen daar de olympische sporters binnenhalen. Ik besloot te blijven kijken (sorry Nederlandse sporters, jullie hebben het heel goed gedaan, maar Finland is momenteel belangrijker voor mij). Van de hele binnenkomst heb ik niet veel verstaan, dat Fins is toch best moeilijk. Wat ik er uitgehaald heb is dat er één gouden medaille behaald is. Ook ontdekte ik dat ik, zodra hij 'aplodit' zei, moest klappen. Waar ik dan voor klapte of voor wie weet ik niet, maar ik heb netjes meegeklapt.

's Avonds heb ik opnieuw een bezoek aan de kerk gebracht. De laatste woensdag van de maand is daar een Holy Mass in het Engels. Ik heb geen idee wat dat betekent, maar het klonk interessant. Wacht, ik zoek het even op...
-Daar worden we ook niet wijzer van. Het heeft in ieder geval iets te maken met de eucharisatieviering, dat ken ik dan weer wel. Dat zou ook best kunnen kloppen gezien de dingen die we gedaan hebben.-
Vandaag was echt een enorm verschil met zondag als je kijkt naar de hoeveelheid mensen die er was. Als we met tien mensen in de (enorme) kerk zaten dan was het veel, we waren echt met heel weinig.
De priester deed wel haar best en kwam eerst persoonlijk met ons kennis maken. Wat wel grappig was, is dat ze verbaasd was dat ik uit Nederland kwam. Ze had me zondag in de kerk gezien dus dacht dat ik Fins was (omdat de dienst zondag in het Fins was).
Het was een vrij normale dienst en hij was ook vergelijkbaar met wat we zondag deden. Gelukkig duurde deze dienst iets korter (hij duurde maar drie kwartier). Aan het eind van de dienst heb ik netjes van het lijf van Jezus gegeten en van zijn bloed gedronken, maar als ik echt gelovig wil worden heb ik nog een lange weg te gaan.. Ten eerste moet ik dan leren zingen en ten tweede moet ik rode wijn lekker gaan vinden. Misschien word ik toch maar niet gelovig..

Toen ik na de kerkdienst naar mijn kamer ging werd ik aangesproken door twee Japanners; of ik iets van het Fins naar het Engels wilde vertalen voor ze. Helaas moest ik ze teleurstellen, ik wist de vertaling niet. Ik vond het wel heel grappig dat ze dachten dat ik Fins was!
Onderweg naar mijn kamer ben ik langs de servicedesk gegaan (de plek waar ik slaap bevindt zich bovenop een berg, ongeveer 500 meter terug naar beneden bevinden zich de receptie en servicebalie). Ik heb daar een nieuwe straalkachel gehaald omdat die van mij er ineens mee op is gehouden (en ik overleef echt niet zonder!). Moet je je voorstellen:
Loopt er zomaar iemand heel vrolijk met een straalkachel in haar handen 500 meter de berg op..
Waarschijnlijk heeft dat er heel gek uitgezien!