Dag 11 - Lokale gewoontes

Het was vandaag erg slecht weer. Tenminste, slecht is niet helemaal het goede woord. Het zicht was heel slecht, dat wel. Of het mistig was of dat het door de sneeuw kwam weet ik niet, maar hoe hoger je de berg op ging, hoe minder je zag (en dat was andere dagen niet zo).

De dag begon vanmorgen erg vroeg. Dit kwam doordat ik een stukje moest reizen om op mijn eerste bestemming te komen. Ik ging namelijk naar de Amethyst mine in Luosto. Hiervoor moest ik eerst met bijna twee uur met de bus reizen, daarna werd ik met een auto naar een centraal punt gebracht en vanaf daar reden we met de pendel'bus' naar de mijn toe. Deze pendelbus zag er uit als een soort tractor/ graafmachine met een treintje er achter. Voorop zat een grote sneeuwschep, de 'hoofdwagon' had rupsbanden en het treintje reed (gleed) op ski's. Dat zag er heel raar uit!
Eenmaal aangekomen bij de mijn zaten we zo hoog op de berg dat we boven de boomgrens zaten (deze boomgrens ligt in Lapland trouwens lager dan in de rest van Europa omdat je zo dicht bij de Noordpool zit). Dit zag er heel mooi uit, maar door de mist heb ik er geen mooie foto van kunnen maken. Wel heb ik mooie foto's van (kale) bomen kunnen maken. Wat je ook op mijn foto's kan zien is dat je door de mist niet meer zag waar de berg ophield en de lucht begon, dat is een hele rare gewaarwording. Je staat op een berg, maar hebt geen idee waar deze berg stopt.
Bij de mijnen hebben we eerst een uitleg gekregen over de berg, de mijn zelf en de stenen die je daar kan vinden. Tijdens deze uitleg kregen we ook wat te drinken. Ik was blij met een lekker thee'tje, tot ik mijn eerste slok nam. Het bleek namelijk geen thee te zijn, maar glühwein! Wanneer je thee verwacht, smaakt dat heel gek.. Toch was de glühwein uiteindelijk wel lekker, zeker omdat het zo koud was daar.
Na de uitleg zijn we de mijn ingegaan, je hoefde niet echt naar beneden want de mijn bevond zich aan de zijkant van de berg (waarom weet ik niet meer...)
Eerst hebben we een poosje rondgekeken en heeft de gids een aantal dingen uitgelegd, daarna mochten we zelf op zoek gaan naar stenen. Nou, één ding weet ik na vandaag zeker: Ik ga, hoe dan ook, nooit in een mijn werken! Wat een rotklus is dat..
In het begin vond ik het wel leuk. Een beetje zoeken tussen de stenen en wat stenen kapot slaan. Het werd nog leuker toen je af en toe amethysten tegenkwam, maar de bezigheid lag mij niet. Ik houd gewoon niet zo van al dat getimmer en gezoek en het krijgen van vieze handen ligt mij al helemaal niet. Vies worden is absoluut niet mijn ding! Een beetje rammen op een steen is even leuk, maar na een tijdje ben je daar ook wel weer klaar mee.
Gelukkig heb ik wel een mooie steen gevonden (van alle soorten die je vond mocht je er maximaal één mee naar huis nemen, deze mocht niet groter zijn dan wat in je hand past als je hem tot vuist balt). Ik heb een donkere kristalsteen gevonden waarvan ik de naam niet meer weet (het lijkt nu net of ik niet opgelet heb...) en een kleine amethyst.
Toen we aan de terugreis begonnen moest ik even wachten op mijn vervoer naar de bus. De rest van het groepje was al weg (met taxi's of eigen auto's), dus ik heb even met de gids nagepraat. Zodra mijn auto kwam kreeg ik van hem drie steentjes omdat hij me aardig vond en het zielig vond dat ik zo lang (vijf tot tien minuutjes is in Finland lang) op mijn vervoer moest wachten. Nog geen uur eerder moest een Duitser daar tien euro voor betalen en ik kreeg ze zomaar mee! Finnen zijn leuk :-)

Finnen hebben trouwens nog een goede gewoonte waar ik niet eerder over verteld heb: ze zijn heel hygiënisch.
In elke winkel hangt een wasbak, zodat je altijd je handen ergens schoon kan maken. Alle openbare toiletten zijn gratis (en super schoon!). En alle winkeliers/ medewerkers dragen zwarte handschoentjes zodat niets vies wordt doordat zij iets aanraken.
Nu zijn die handschoentjes misschien wat overdreven, maar het staat wel heel netjes en het geeft je een heel schoon gevoel. (Dus Japannertjes; die mondkapjes slaan nergens op hier!)

Een minder goede eigenschap is dat Finnen de neiging hebben om veel te drinken.. Ik wist al dat er in Finland veel gedronken wordt (doordat ik me verdiept heb in hun cultuur), maar toch blijf ik me er over verbazen. Negen van de tien keer zie je in cafeetjes of restaurantjes Finnen met bier of wijn zitten en op een feestje is al snel iedereen dronken. Nu ben ik echt niet vies van een keertje een wijntje, maar altijd drinken of elke keer dronken worden vind ik wat overdreven..
Dat was ook het geval op het studentenfeest (Ja, ja. Ik heb het gevonden! Ik was op het juiste moment op de juiste plaats). Het was best gezellig en ik heb een hoop leuke studenten leren kennen (op een gegeven moment ben ik gestopt met uitleggen wat ik in Finland doe, iedereen dacht dat ik een uitwisselingsstudent ben. Prima), maar het duurde niet lang voor iedereen dronken was. Nu is dat natuurlijk wel studenteigen; studenten staan er om bekend om veel te drinken en te feesten (zeker ook in Nederland!). Maar naar mijn mening kan je ook prima feesten zonder dronken te worden.. Maar goed, dat zal wel een gekke hersenspinsel van mij zijn.

(Waar ik dan weer goed in ben, is in hele dure en hele chique hotels heel hard van een trap vallen.. Ach, een ieder heeft zo zijn talenten!)