Dag 5 - Van mijn geloof gevallen

Ook deze dag bestond weer uit een toeristendeel en een 'Finnen'deel.

Ik begon de dag als een Fin en ging braaf om 10.00uur naar de kerk. Wat me de laatste paar dagen (en zeker ook vandaag) trouwens opgevallen is, is dat de Finnen graag op tijd komen. Die eigenschap bevalt me wel, omdat ik er zelf ook last van heb.
Wanneer ik in Nederland ergens twintig minuten te vroeg ben, is dat heel raar. Als ik in Finland ergens twintig minuten te vroeg ben, is bijna iedereen er al. Dat bevalt me wel (al heeft het ook wel tot gevolg dat ik nog eerder wil komen... Niet doen Danique!)

Maar goed, de kerk. Ik wist niet dat een zondagochtend dienst zo lang duurt. Hij duurde tot 12.00uur, maar voor mijn gevoel was het meer dan twee uur. Waarschijnlijk heeft dit er ook mee te maken dat alles in het Fins was, waardoor ik de helft niet begreep (al kon ik wel veel uit de context van herkenbare woordjes opmaken).
Ik ging naar de kerk om meer te weten te komen over de cultuur in Finland. De mensen in de kerk hebben me wat dat betreft verbaasd! In de kerk kunnen duizend mensen en ik denk dat hij zeker voor de helft gevuld was. Bizar veel mensen gaan in Finland naar de kerk. Ik weet niet hoe dat in Nederland met de zondagdienst zit, maar in Finland wordt die goed bezocht.
Aan het begin van de dienst werd ik bijna gelovig. De saamhorigheid, het gevoel wat een kerk uitstraalt is mooi. Daarnaast zat ik ook nog naast een lief oud (Fins) omaatje dat uit de grond van haar hart geloofde en heel mooi mee zong met de liederen (mensen die naar de kerk gaan kunnen altijd mooi zingen, misschien moet ik ook vaker gaan). Naarmate ik het langer vond duren werd ik steeds minder gelovig en toen aan het einde bij de collecte bijna iedereen briefjes van 5 en 10 euro gaf hield mijn geloof op. Werkelijk waar. 5 of 10 euro. Kan je nagaan, van zo veel mensen... De kerk wordt op deze manier slapend rijk terwijl er genoeg mensen zijn die het geld hard kunnen gebruiken.. Daar ging mijn geloof!

Na mijn kerkbezoek heb ik door Rovaniemi gewandeld en thee gedronken met mijn Japanse vrienden. Mijn Japanse vrienden zijn leuk omdat ze: 1. Geen mondkapje dragen (ze hebben er voor de zekerheid wel een paar in hun tas), 2. Heel raar Engels spreken waardoor je de meeste bijzondere gesprekken krijgt, 3. Met mij van theezakjes gewisseld hebben waardoor ik vanmiddag Japanse thee dronk en zij Nederlandse, 4. In slaap vielen bij het Snow Hotel (dat komt strakjes, ze snurken hard!), 5. Ontbijten met dingen die ik als diner zie (bijvoorbeeld zuurkool of noodles), 6. Heerlijk kunnen koken (tenminste, het ruikt heerlijk. Of het ook echt lekker is, is een tweede) en 7. 'Makkelijke' namen hebben (Finnen hebben onmogelijk lange namen met enorm veel lettergrepen, waardoor ik hooguit het eerste deel kan onthouden. In mijn hoofd heten de Finnen die ik ontmoet heb bijvoorbeeld Pe, Lan, Sik en Tos. De rest van hun namen heb ik amper verstaan, laat staan onthouden...)
Helaas gaan mijn Japanse vrienden morgen alweer verder, dus de gezelligheid was van korte duur.

's Avonds heb ik weer gedaan alsof ik een toerist was en ben ik naar het Arctic Snow Hotel geweest. Hier heb ik mijn ogen uitgekeken; dat mensen zo gek zijn om in een hotel waar de binnentemperatuur -5 is te gaan slapen!! Dat zou ik dus nooit overleven... Ik probeerde aan de vrouw die mij rondleidde te vertellen dat ik niet zo goed bestand ben tegen de kou, maar ze bleef me vragend aankijken. Toen ben ik maar met mijn uitleg gestopt.
Bij het Snow Hotel heb ik ook gegeten (Mam, let op! Ik heb namelijk iets bijzonders gegeten, als bewijs heb ik een foto gemaakt)
Ik heb zalm gegeten en, nu komt het spectaculaire, ik vond het lekker!
Dat is bijzonder omdat ik in Nederland geen zalm lust. Carla (als het goed is lees je mee) had me verteld dat het in Finland heel anders smaakt, dus vandaar dat ik beloofd had het te proeven. (Al had ik niet echt keus, want het is het enige gerecht dat ze serveren.)

Als laatste hebben we bij het Snow Hotel gezocht naar het Noorderlicht. We hebben het ook gevonden, maar de wolken zaten ervoor. De wolken zijn hier sinds donderdag erg koppig, ze willen niet graag opzij... Daardoor kan ik het Noorderlicht wel zien, maar blijft het een schimmenspel achter de wolken. Het zou fijn zijn als ze in de loop van de komende dagen wegtrekken, anders blijft mijn zicht beperkt.
Je kan het denk ik vergelijken met het kijken door een beslagen ruit of het niet opzetten (of juist niet afzetten) van je bril. De wereld ziet er heel mistig uit. Het enige verschil met het niet opzetten van je bril of schoonmaken van de ruit is dat de wereld helder blijft, maar dat een klein stukje ervan (de hemel met het Noorderlicht) mistig is.

(Nog even over mijn Japanse vrienden, dat had ik beloofd maar ben ik vergeten... Elke keer als we ergens gingen zitten of even vrije tijd hadden, gingen zij liggen. Vervolgens hoorde je een luid gesnurk en lag de man te slapen, heel goed! De eerste keer dacht ik dat het niet goed ging met hem, dat er iets aan de hand was. De tweede keer begreep ik dat hij lag te slapen..)

Ik heb dit berichtje nu zo laat nog geschreven omdat van uitstel afstel komt. Zodra je eenmaal begint met achterlopen komt het vaak niet meer goed..
Nu ben ik weer bij. Morgen mag ik voor het eerst uitslapen van mezelf, dus daar ga ik van genieten!